DNA cruciaal bij identificatie onbekende doden

In Nederland liggen ongeveer 300 personen begraven in een naamloos graf. De politie wil niets liever dan deze onbekende doden hun naam teruggeven. En daarbij is de hulp van achterblijvers nodig. 

DNA is bevestigend in het achterhalen van iemands identiteit. Het is daarom belangrijk dat de politie beschikt over DNA van de vermiste zelf, bijvoorbeeld door een oude tandenborstel, haarborstel of melktandjes. Bij gebrek aan deze voorwerpen, kunnen nabestaanden ook hun eigen DNA afgeven wat gebruikt kan worden voor DNA-verwantschapsonderzoek.

Recht op identiteit 

Forensisch rechercheur Carina van Leeuwen: “We vinden het heel belangrijk dat iedereen weer een naam krijgt en niet als onbekende dode begraven ligt. Iedereen heeft recht op een verhaal en dat kan pas verteld worden als je weet wie iemand is. Wij vinden dat nabestaanden en achterblijvers moeten weten wat er gebeurd is en waar diegene die zij missen begraven ligt.”

Iedereen heeft recht op een verhaal en dat kan pas verteld worden als je weet wie iemand is

DNA is doorslaggevend

Van de meeste onbekende doden die in Nederland begraven liggen, is DNA veiliggesteld. Al die DNA-profielen liggen opgeslagen in de databank ‘vermiste personen’. Van Leeuwen: “Vaak hebben we geen goede foto of is de onbekende dode niet meer herkenbaar. We hebben de ervaring dat soms de familie iemand niet herkent of juist wel denkt te herkennen en dan blijkt het niet te kloppen.” DNA is heel erg bevestigend en uniek; doorslaggevend in de identificatie van een persoon.

Twee DNA-databanken

Goed om te weten: in Nederland bestaan twee DNA-databanken, die voor ‘strafzaken’ en die voor ‘vermiste personen’. In de databank ‘vermiste personen’ liggen profielen opgeslagen van personen die vermist zijn èn van onbekende doden. In de databank ‘strafzaken’ worden DNA-profielen opgeslagen van mensen die zijn veroordeeld voor een strafbaar feit. Deze databanken staan volledig los van elkaar. 

DNA vergelijken

Van Leeuwen en haar collega’s proberen het DNA van personen die vermist zijn te vergelijken met het DNA van onbekende doden. Het DNA op een oude tandenborstel van een vermiste, kan dus vergeleken worden met het DNA in de databank voor vermiste personen. Ook kan dit DNA worden gedeeld met een aantal databanken in het buitenland, omdat de kans bestaat dat een vermiste in het buitenland ligt begraven.

DNA-verwantschapsonderzoek

Als er geen DNA van de vermiste zelf meer te vinden is, is er de mogelijkheid om als achterblijver zelf DNA af te staan. Dit kan sowieso als u de vader, moeder, dochter, zoon, broer of zus bent van de vermiste en soms ook als neef of nicht. Het DNA kan via een verwantschapsonderzoek worden vergeleken met het DNA in de databank ‘vermiste personen’ in de hoop op een match. Het DNA van mensen die meewerken aan het verwantschapsonderzoek, zal alleen gebruikt worden in de databank ‘vermiste personen’, nooit in de databank voor ‘strafzaken’.